มีการใช้อักษรอาหรับเขียนภาษาอื่นที่ไม่ใช่ภาษาอาหรับอย่างกว้างขวาง โดยมีการปรับแต่งหรือเพิ่มลักษณะเพื่อแทนเสียงที่ต่างไปจากอักษรอาหรับตัวอย่างเช่น ภาษาอาหรับไม่มีเสียง/ป/ ฉะนั้น ภาษาอื่น ๆ ที่มีเสียง /ป/ จึงต้องสร้างอักษรของตัวเองขึ้นมา การเพิ่มเติมนี้แบ่งเป็น 3 กลุ่มคือ

1. กลุ่มอักษรดัดแปลงของเปอร์เซียใช้กับภาษาในอินเดียทั้งหมดรวมทั้งภาษาตุรกี
2. กลุ่มอักษรอยามีใช้ในแอฟริกาตะวันตก
3. อักษรยาวีใช้ในภาษามลายู

ภาษาปัจจุบันที่เขียนด้วยอักษรอาหรับได้แก่

• ภาษาเคิร์ดและภาษาเติร์กเมนในอิรัก
• ภาษาเปอร์เซีย ภาษาอาเซอรี ภาษาโวรานี-เคริ์ด ภาษาบาโลชิ ในอิหร่าน
• ภาษาดารี ภาษาปาทานและภาษาอุซเบกในอัฟกานิสถาน
• ภาษาอูรดู ภาษาปัญจาบ (ชาห์มูคี) ภาษาสินธี ภาษาแคชเมียร์ และภาษาบาโลชิในปากีสถาน
• ภาษาอูรดูและภาษาแคชเมียร์ในอินเดีย
• ภาษาอุยกูร์ ภาษาคาซัคและภาษาคีร์กีซในจีน
• ภาษามลายูในบรูไน และใช้เป็นภาษาตำราศาสนาอิสลามในไทย มาเลเซีย อินโดนีเซีย
• ภาษาโคโมรอส (ใช้ร่วมกับอักษรละติน) ภาษาโวลอฟในซาอีร์-คองโก
• ภาษาฮัวซาใช้ในทางศาสนา
• ภาษามันดินกา
• ภาษาทามาไซต์และภาษากลุ่มเบอร์เบอร์อื่น ๆ

ภาษาที่เคยเขียนด้วยอักษรอาหรับมาก่อนแต่เลิกใช้แล้วในปัจจุบัน ได้แก่

• ภาษาแอลเบเนีย
• ภาษาอาเซอร์ไบจาน
• ภาษาเบลารุส
• ภาษาเบอร์เบอร์
• ภาษาบอสเนีย
• ภาษาคาซัค ในคาซัคสถาน
• ภาษาคีร์กีซ ในคีร์กีซสถาน
• ภาษามลายู (ในมาเลเซียและอินโดนีเซีย)
• ภาษามัวร์
• ภาษาสันสกฤต
• ภาษาโซมาลี
• ภาษาตุรกี (ออตโตมัน)
• ภาษาเติร์กเมน ในเติร์กเมนิสถาน
• ภาษาอุซเบก ในอุซเบกิสถาน
• ภาษาของชาวมุสลิมในอดีตโซเวียตรัสเซีย